Prezentujemy kilka zdjęć z zewnątrz obiektu BARS 202. Niestety nie było nam dane zwiedzić wnętrza schronu gdyż obecnie jest on niedostępny. Wprawdzie jadąc na miejsce wiedzieliśmy, że będzie on prawdopodobnie zamknięty to mimo wszystko był cień nadziei.
Skądinąd wiemy, że sam schron nie prezentuje większej wartości dla eksploratora czy pasjonaty obiektów militarnych okresu Zimnej Wojny, jednakże sam spacer po lesie wśród naziemnych pozostałości po tym obiekcie można uznać za wartościowy bo w przeciwieństwie do BARS 201 zachowały się tutaj umocnienia zewnętrzne takie jak czerpnie powietrza czy wejścia do schronu.
BARS 202 jest to jeden z 26 obiektów tego typu w Europie wchodzący w skład radzieckiego systemu łączności troposferycznej BARS (БАРС). Węzły BARS znajdowały się w ZSRR, NRD, Polsce, Czechosłowacji oraz na Węgrzech i w Bułgarii.
Każdy z obiektów BARS różnił się od siebie. Niektóre miały cześć podziemną, a niektóre jedynie subtelne umocnienia dla pojazdów z mobilnymi nadajnikami. Dlatego też każdy taki obiekt jest dla mnie ciekawy bo dokłada do pełnego wglądu w sposób funkcjonowania systemu szczyptę danych do przeanalizowania.
Warto dodać, że BARS to tylko część z układanki łącznościowej radzieckiej, militarnej myśli technicznej. Łączność troposferyczna była “tylko” jednym z elementów budujących całą sieć łączności wraz z systemem łączności kablowej, w tym “ROKADA” i łącznością KF. W zasadzie to łączność troposferyczna była tylko zapasowa i generalnie nieużywana w czasie pokoju. To właśnie ROKADA “spinała” wszystkie te obiekty w całość i łączyła je z obiektami strategicznymi takimi jak jednostki wojskowe czy centra dowodzenia. Ale to już rozważania na zupełnie inną i dłuższą historię.
Bunkry w Wilkocinie dostępne do zwiedzania, a bars 202 znajdujący się nie tak daleko, już nie?
Niestety według naszych informacji 202 nie jest dostępny.