Bunkier Harnekop (SBW 16/102 albo HNZ-8) to 3-kondygnacyjny schron znajdujący się pod Strausbergiem.
Został zbudowany jako główny schron kierownictwa wschodnioniemieckiego Ministerstwa Obrony Narodowej (Ministerium für Nationale Verteidigung, MfNV). Całkowity areał został podzielony na kilka stref, z czego Strefa P (P-Zone) stanowiła główną strefę z bunkrem w jej centralnym miejscu.
Schron został zbudowany w tajemnicy i zakamuflowany tak, aby wyglądał jak lotnicza stacja meteorologiczna. Składał się z trzypiętrowego systemu bunkrów wykonanych ze stali nierdzewnej i betonu, opartego na amortyzatorach, obejmującego 7500 metrów kwadratowych na trzech poziomach pod ziemią, każdy o wymiarach 63×40 metrów, ze ścianami o grubości 3 metrów i stropami o grubości 7 metrów. Został zaprojektowany w celu umożliwienia stamtąd działania armii NRD po wojnie nuklearnej, z maksymalnie 455 żołnierzami, którzy mogą przetrwać wewnątrz do miesiąca czasu.
W schronie znajdowały się pomieszczenia dowodzenia i kontroli dla personelu operacyjnego, sale konferencyjne, pokoje dla ministrów, stołówka, kuchnia, sypialnie, przychodnia lekarska. Zawierał również systemy i technologie potrzebne do przetrwania w izolowanym bunkrze otoczonym zniszczeniami, w tym zaopatrzenie w wodę, wytwarzanie energii elektrycznej, system oczyszczania, filtracji i cyrkulacji powietrza, klimatyzację i systemy oczyszczania ścieków.
Obecnie miejsce udostępnione dla zwiedzających jako zabytek historii wojskowości.
Poniżej zdjęcia oraz film z tego niesamowitego miejsca.
