Tym razem przedstawiamy Wam zbudowany w 1980 roku dwupiętrowy monolityczny schron pełniący funkcje centrum transmisji wojennej dla GSSD (Grupa Wojsk Radzieckich w Niemczech).
Schron ten zabezpieczany był przez Batalion Wywiadu i jak większość z tego typu obiektów był ściśle tajny choć ten szczególnie.
Budowa i dane techniczne
Obiekt wyposażono w 2 systemy zasilania awaryjnego w postaci potężnych silników diesla zasilanych olejem napędowym zmagazynowanym w dwóch 3500 litrowych zbiornikach. Nie zabrakło systemów filtrowentylacyjnych, klimatyzacji oraz systemów zarządzania wodą.
W obiekcie znajduje się (obecnie zasypany gruzem) szyb techniczny pełniący funkcje transportowo – serwisowe. Schron posiada kilka wejść (główne, zapasowe i ewakuacyjne) oraz tunele dobiegowe oraz techniczne. Komunikację wewnątrz schronu zapewniają korytarze oraz tunele, a pomiędzy kondygnacjami dwie klatki schodowe i szyby techniczne.
Na dolnej kondygnacji znajduje się podwieszana na stalowych linach platforma wspomagana czterema amortyzatorami typu PKU-40-540. Przeznaczenie owej platformy nie jest do końca jasne choć można przypuszczać, że umieszczona była tam sterownia/dyspozytornia.
Klasa ochrony i wytrzymałość
Schron ocenia się na klasę ochrony B. Konstrukcja mogłaby tym samym wytrzymać bezpośrednie uderzenie pocisku konwencjonalnego powietrze-ziemia lub bomb burzących o sile do 1000kg jak również wybuch jądrowy w niebezpośredniej odległości, a tym samym ciśnienie do do 10 kP/cm2. Schron wytrzymywał także temperatury rzędu 500 st C przez okres do 24 godzin. Oczywiście schron był odporny także na skutki skażenia bronią chemiczną i biologiczną, a dzięki zastosowaniu ekranowania i ścian wyłożonych stalowymi płytami był odporny na impuls EMP.
System filtracji posiadał kilka poziomów w tym komory rozprężne zmniejszające ciśnienie oraz temperatury, a także samoczyszczący filtr przedwstępny mechaniczny. Dodatkowo standardowo ostatnią fazą filtracji były filtry wstępne i węglowe.
Przeznaczenie
Nie można nie wspomnieć o głównym przeznaczeniu schronu. Obiekt ten służył do komunikacji radiowo – kablowej. Spora część obiektu to pomieszczenia nadawczo-odbiorcze. Na górnej kondygnacji znajduje się dość spora sala, w której niegdyś znajdowały się urządzenia nadawcze i osobno odbiorcze. Cały teren wokół schronu to obszar, na którym rozlokowano pola antenowe łączności KF. Obecnie nie ma już śladu po części naziemnej.
Źródła:
Paul Bergner: Atombunker Kalter Krieg Programm Delphin
