Menu Zamknij

Skrunda – Wojskowe miasto duchów

Skrunda-1 to byłe wojskowe miasteczko, które też było również nazywane Skrunda-2, położone 5 km na północ od miasta Skrunda na Łotwie. Miasteczko powstało za czasów ZSRR w latach sześćdziesiątych.

Sowieckie radary wczesnego ostrzegania

Było to miejsce dwóch radarów – pierwszy to Dnestr-M i został wybudowany w latach 1965-1969 natomiast drugi radar Dnepr wybudowano w latach 1968-1976, stacja radarowa występowała pod nazwą RO-2. Skrunda była strategicznie ważna dla Związku Radzieckiego, ponieważ jej radary obejmowały Europę Zachodnią. Dwa radary przypominające stodoły były jednymi z najważniejszych radzieckich radarów wczesnego ostrzegania, stacje do nasłuchiwania obiektów w kosmosie i do śledzenia ewentualnego nadlatujących bombowców czy pocisków ICBM.

Parametry techniczne radarów

Radar Dniestr-M, Dniepr (w kodzie NATO: Kurnik) pracował na częstotliwości 154-162 MHz (VHF), szerokość jego wiązki wynosiła 0.5°(N-S), 10°(E-W). Nadajniki potrzebowały aż 1,25MW energii do pracy. Każdy zestaw anten to podwójna sektorowa antena tubowa o długości 250 m i szerokości 12 m. Posiada dwa rzędy radiatorów szczelinowych w dwóch falowodach. Na każdym końcu dwóch tablic znajduje się zestaw sprzętu nadawczego i odbiorczego. Emituje sygnał obejmujący sektor 30 stopni w azymucie i 30 stopni w elewacji, przy czym skanowanie jest kontrolowane przez częstotliwość. Cztery zestawy oznaczają, że radar obejmuje 120 stopni w azymucie i 30 stopni w elewacji (od 5 do 35 stopni). W 1979 roku radar Dniestr-M zostaje zmodernizowany do wersji Dniepr, natomiast w 1999 roku oba radary zostały zburzone.

Rozbudowa obiektu

W latach 1986-1991 zostaje wybudowany trzeci radar Daryal-UM (w kodzie NATO: Peczora). Radar miał pracować na częstotliwości 150–200 MHz (UKF) i mieć już zasięg 6000km. Ciekawostką jest też to, że odbiornik Daryal nosi nazwę Daugava (5U83) i współpracuje z nadajnikiem Dnestr-M. Jest o połowę mniejszy od odbiorników Daryal, ale ma ten sam sprzęt i systemy komputerowe.

Burzliwy koniec

Zgodnie z umową o stanie prawnym stacji radarowej Skrunda-1 w czasie jej tymczasowej eksploatacji i demontażu podpisany przez Łotwę i Federacje Rosyjską w dniu 30 kwietnia 1994 roku. Federacja Rosyjska miała zezwolenie na prowadzenie stacji radarowej przez cztery lata, po czym została zobowiązana do jej demontażu w ciągu osiemnastu miesięcy. Termin demontażu upłynął 29 lutego 2000 roku po czym Rosja zwróciła się do Łotwy o przedłużenie dzierżawy stacji Dniepr w Skrunda-1 na co najmniej dwa lata, do czasu powstania nowego radaru Wołga budowanego w pobliżu Baranowicz na Białorusi. Władze Łotewskie odrzucił te prośby, radar został zamknięty w dniu 4 września 1998 roku.

4 maja 1995 r. Amerykańscy eksperci od wyburzeń wysadzili w powietrze 19-piętrową wieżę radaru Daryal-M, prawdopodobnie był to jeden z najbardziej zaawansowanych balistycznych radarów wczesnego ostrzegania na świecie. Służyła jako jedna z najważniejszych stacji radarowych ZSRR, ponieważ była odpowiedzialna za skanowanie nieba na zachodzie w poszukiwaniu nadlatujących bombowców lub pocisków nuklearnych przed rozpadem ZSRR. Rozbiórka była sponsorowana przez Stany Zjednoczone, głównego rywala nuklearnego Związku Radzieckiego, amerykanie zapłacili 7 milionów dolarów za wyburzenie radaru.

We wspólnym oświadczeniu z 1998 roku prezydenci Estonii, Łotwy i Litwy wezwali prezydenta Rosji Borysa Jelcyna, aby zakończył wycofywanie wszystkich rosyjskich wojsk, zgodnie z obietnicą Rosji z 1994 roku.

Wszystkie cenne materiały zostały usunięte z terenu budowy i przewiezione z powrotem do Rosji, kiedy ostatnie wojska rosyjskie opuściły miejsce w 1998 roku. Zachowało się 60 budynków, w tym bloki mieszkalne, szkoła, koszary i klub oficerski, magazyny i schrony.

Autor: Sebastian Sadowski (Urban Explorer – Piła)

Redaktor
Author: Redaktor

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *