Menu Zamknij

Dwa schrony MfS – Ośrodek wypoczynkowy Stasi

Tym razem przedstawiamy kolejne dwa obiekty schronowe zlokalizowane na terenie dawnego NRD.

Główny obiekt schronowy wybudowano w sielankowej okolicy tuż nad jeziorem w okolicach niedokończonego ośrodka wypoczynkowego mylnie określanego ośrodkiem dla tajnych agentów Stasi. Ośrodek ten również sam w sobie jest interesujący mimo iż nie prezentuje zbyt wielu walorów estetycznych.

Lokalizacja

Pod jednym z budynków znaleźć możemy wzmocnioną piwnicę z wyjściem awaryjnym. Okna owej piwnicy zabezpieczono gazoszczelnymi włazami. Pomieszczenie piwniczne miało być wykorzystywane jako kręgielnia, ale w przypadku konieczności mogło zostać wykorzystane jako schron dla personelu. Standard obiektu miał być bardzo wysoki. Była tam winda, sauna, klimatyzacja, ogrzewanie podłogowe oraz inne udogodnienia potwierdzające klasę obiektu. Ośrodek nigdy nie został ukończony mimo iż część mniejszych budynków została oddana do użytkowania.

Przejdźmy jednak do najciekawszej części dostępnej na tym terenie. Do schronu.

Główny schron

Na terenie ośrodka znajduje się niepozorny garaż (model G-18). Jest to jakby zwyczajna blaszano-betonowa hala magazynowa pokryta eternitem. Jednak w środku oprócz całej sterty śmieci i innych pozostałości po postzimnowojennym wykorzystaniu znajdujemy także murowany również niepozorny budynek. Jest to zatem jakby budynek w budynku. I właśnie w tym budynku znajduje się wejście do tunelu dostępowego, który to po aż 65m (według innych informacji po 100m) doprowadzi nas do właściwej podziemnej konstrukcji schronowej. Ten charakterystyczny projekt wykonany z prefabrykowanych elementów widziałem już wielokrotnie odwiedzając wiele schronów budowanych przez lub dla Stasi.

Przeznaczenie i historia

W wielu mniej lub bardziej wiarygodnych źródłach pojawiają się informacje co do tajemniczego przeznaczenia tego obiektu. Nic dziwnego że takie specyficzne usytuowanie zarówno schronu jak i samego schronu może rozbudzać wyobraźnię i generować mity.

Cały kompleks zbudowano dla Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD czy jak kto woli Państwowej Służby Bezpieczeństwa czy jeszcze inaczej dla pracowników Stasi.

Hipotezy

Według różnych hipotez obiekt ten miał być zapasowym biurem zarządzania przedstawiciela ds. produkcji (tłumaczenie bezpośrednie nie do końca pewne), Güntera Mittaga. Jednak dziś już możemy jednoznacznie obalić tę hipotezę gdyż podczas badań prawdopodobnie pomylono nazwisko, które powinno odnosić się do jednego z wiceministrów ds. bezpieczeństwa Państwa pułkownika Rudiego Mittiga.

Obiekt 600x

Warto też nadmienić, że w niebezpośredniej okolicy znajduje się budowany i niedokończony obiekt schronowy mający pełnić rolę Zapasowego stanowiska kierowania Prezesa Rady Ministrów NRD. Niestety wspomniany schron utknął w fazie bardzo wstępnych prac budowlanych i dziś na terenie miejsca gdzie miał powstać możemy zauważyć sporej wielkości wykop mający finalnie pomieścić trzykondygnacyjny schron klasy A oraz samotnie wystającą z piaszczystego podłoża studnię głębinową. Ale może o tym obiekcie więcej w innym materiale.

Rzeczywiste przeznaczenie

Z dużym prawdopodobieństwem schron, który prezentujemy miał być zapasowym stanowiskiem kierowania centralnymi jednostkami obsługi i administracji regionu lub też zapasowym stanowiskiem kierowania dla kierownictwa administracji Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego. W związku z faktem zaprzestania budowy postanowiono zmienić przeznaczenie obiektu na magazynowy do użytku pobliskiego ośrodka wypoczynkowego.

Konstrukcja obiektu

Koncepcja projektu wywodzi się z 1981 roku. Budowę rozpoczęto w 1987 roku. Schron wykonano z elementów prefabrykowanych i ma wymiary ok 37 na 35 metrów przy powierzchni 750 m2 w tym przy 630 metrach powierzchni hermetycznej.

Klasa odporności i parametry ścian i stropu

Schron składa się z jednej kondygnacji o klasie odporności D. Jest odporny na obciążenie o wartości 3 kp/cm2. Konstrukcja obiektu miała zabezpieczać przed bronią biologiczną, chemiczną oraz skutkami użycia broni jądrowej.

Płyta stropowa ma w sumie nieco ponad 2 metry grubości z kolejno wylanych warstw żelbetu i innych warstw zwiększających odporność. Właściwy strop ma w sumie kolejne 60 cm. Dodatkowo schron miał być przykryto warstwą kolejnych 8 metrów ziemi jednak nie wszędzie udało się zgromadzić docelową ilość ziemi i w niektórych miejscach pokrycie wynosi tylko 2 metry.

Ściany zewnętrzne mają oprócz prefabrykowanych ścian o grubości 35cm także dodatkowe wylewki o grubości łącznej 92 cm.

Zaopatrzenie w powietrze

Obiekt miał pomieścić 135 osób i mógł pracować w 3 trybach wentylacji normalnej, filtrowanej oraz pełnej hermetyzacji na czas do 12 godzin. Natomiast pracę autonomiczną przewidziano na 6 do 8 dni w zależności od ilości zgromadzonego paliwa do podtrzymania zasilania.

System filtrowentylacji o wydajności 1000 m3/h na każde skrzydło schronu składał się z pojedynczych wentylatorów redundantnych. Powietrze w pierwszej fazie przechodziło przez filtr żwirowy. Dodatkowo system filtracji wyposażono filtry metalowe, chemiczne i przeciwpyłowe FFP 1000 oraz 8 filtrów FP-300. Dodatkowo zestaw został wzbogacono o system regeneracji powietrza z zawartości dwutlenku węgla.

Filtrowentylatornia miała także nagrzewnice. Schron wyposażono także w 42 butle ze sprężonym powietrzem przedłużające czas hermetyzacji w pełnym odizolowaniu od środowiska zewnętrznego.

Zasilanie elektryczne

Do schronu doprowadzono zasilanie elektryczne o łącznej mocy ponad 105 KW. Dodatkowo w schronie było łącznie 6 agregatów diesla o mocy 15kVa napędzanych silnikami diesla, zaopatrywanych w paliwo z dwóch zbiorników o pojemności 2500 litrów. Dodatkowo schron wyposażono w system zasilania oświetlenia awaryjnego z akumulatorów 24V o pojemności 325Ah.

Zaopatrzenie w wodę

Schron zaopatrywano w wodę z ujęcia „miejskiego” oraz awaryjnie ze studni głębinowej z hydroforem o pojemności 850 litrów. Wodę gromadzono w dwóch zbiornikach po 3000 litrów każdy. Dodatkowo wodę planowano oczyszczać i podgrzewać.

« z 2 »

Oprócz głównego schronu powyżej opisanego na terenie obiektu powstał mniejszy schron telekomunikacyjny.

Schron telekomunikacyjny

Schron telekomunikacyjny typu SH-3 i powstał w ramach budowy kompleksu wielofunkcyjnego. Służył do dystrybucji tajnych połączeń rządowych.

Budowa i konstrukcja

Schron zbudowano z prefabrykatów i składa się z 5 pomieszczeń z czego 3 z nich przeznaczono wyłącznie na krosowe rozdzielnice telekomunikacyjne. W kolejnym z pomieszczeń znajdowały się urządzenia do monitoringu szczelności połączeń kablowych przy użyciu sprężonego powietrza. Był to klasyczny system stosowany w telekomunikacji i w niektórych systemach można go spotkać po dziś dzień.

Schemat: www.sachsenschiene.net

Pomieszczenie centralne zajmowały urządzenia elektrotechniczne takie jak rozdzielnica główna zasilania oraz system zasilania awaryjnego w prąd elektryczny przy pomocy baterii akumulatorów. W schronie nie było agregatu prądotwórczego.

W okolicach tunelu dostępowego znajduje się kolejne małe pomieszczenie do ogrzewania powietrza nawiewanego. Ciekawostką jest konstrukcja tej nagrzewnicy w postaci umieszczenia pomiędzy kanałami wentylacyjnymi grzejników elektrycznych.

Obiekt jest w bardzo dobrej kondycji dzięki nieco mniej oczywistemu położeniu w porównaniu do obiektu głównego i przez to jest znacznie rzadziej odwiedzany dzięki czemu można w nim znaleźć spore ilości urządzeń i wyposażenia.

Podsumowanie

Jak widać cały kompleks mimo iż niedokończony i obecnie w dość kiepskim stanie to mimo wszystko wydaje się wart odwiedzenia. Z pewnością wycieczka po terenie może przysporzyć wiele emocji, a trzeba się spieszyć bo jego dni wydają się policzone. Tak dobra lokalizacja zapewne niedługo zaowocuje pojawieniem się w tym miejscu kolejnego obiektu turystycznego lub hotelowego.

Film z eksploracji obiektu możecie zobaczyć poniżej:

Źródła:

Paul Bergner: Atombunker Kalter Krieg Programm Delphin
www.untergrund-brandenburg.de
www.sachsenschiene.net

Redaktor
Author: Redaktor

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *